Şive Neşe Baydar’ın Işık Sözcükleri sergisi genel olarak sınır, eşik, çağrı, hassasiyet, frekans, dil gibi konulara odaklanıyor. Fakat odağını ışık, renk, gölge, iz ve yansıma gibi temalar ile özelleştiriyor. Her şeyden önce doğanın, verili olanın ve gündelikliğin sunduklarını sorguluyor. Hiç uzaklara gitmeden hemen burnumuzun dibinde olagelenlere dair kayıtsızlığımızın (apathy) yuvalarını göstermeyi deniyor. O yuvalar ister itinayla ister itinasız bir şekilde saklanmış olsunlar, sonunda gör(e)menin kaynağı oluyorlar. Gör(eme)mek sınır çekenlerin gücünü, görmek sınır yapanların cesaretini yükseltiyor. Ömer Seyfettin’in deyimiyle Baydar resminde; “orada ezeli efsanelerini yaşayan binlerce tayf vardı” ifadesi gerçeğe dönüşüyor. Her bir tayf başka bir saklı yuvaya yönelirken, Baydar’ın her bir çalışması bu tayfların ortak kaderini öne çıkarıyor.